اثر قانون نسبت به آتیه است و قانون نسبت به ما قبل خود اثر ندارد مگر اینکه در خود قانون مقررات خاصی نسبت به این موضوع اتخاذ شده باشد.
اثر قانون نسبت به آتیه است و قانون نسبت به ما قبل خود اثر ندارد مگر اینکه در خود قانون مقررات خاصی نسبت به این موضوع اتخاذ شده باشد.
آتیه : آینده ، زمانی پس از تصویب قانون
منظور از «قانون» در ماده ۴ قانون مدنی، ضابطهای کلی است که بر افرادی منطبق است و حکم همه آن افراد، از آن ضابطه شناخته میشود.
اگر عملی حقوقی، بهطور کامل تشکیل نگردیده و در این اثناء، قانون مرتبط با آن، تغییر نماید؛ در این صورت، نمیتوان حکم به بطلان اعمال و مراحلی نمود که تاکنون، انجام شده است نظیر عضویت در شرکتهای سهامی در شرف تأسیس که دارای مراحلی طولانی، از جمله پذیره نویسی، صدور برگه موقت سهم و … میباشد.
قانونی که به موجب قانون دیگر، تفسیر میگردد را نمیتوان قانون جدیدی محسوب نمود؛ تا بحث پیرامون عطف به ماسبق شدن یا نشدن آن، ثمره ای داشته باشد.
همچنین حقی که به موجب قانون، برای اشخاص به وجود میآید؛ با تغییر قانون مزبور، از بین نمیرود.