گروه قانون: فصل چهارم: در حجب

حَجب از بعض فرض در موارد ذیل است:

‌الف) وقتی که برای میت اولاد یا اولادِ اولاد باشد: در این صورت، اَبَوَین میت از بردن بیش از یک ثلث محروم می‌شوند، مگر در مورد ماده ۹۰۸ و ۹۰۹ که ممکن است هر یک از ابوین به عنوان قرابت یا رد بیش از یک سُدس ببرد؛ و همچنین زوج از بردن بیش از یک ربع و زوجه از بردن بیش از یک‌ ثمن محروم می‌شود.

ب) وقتی‌که برای میت چند برادر یا خواهر باشد، در این صورت، مادر میت از بردن بیش از یک سُدس محروم می‌شود، مشروط بر اینکه:

اولا) لااقل دو برادر یا یک برادر با دو خواهر یا چهار خواهر باشند.

ثانیا) پدر آنها زنده باشد.

ثالثا) از ارث ممنوع نباشد مگر به سبب قتل.

رابعا) اَبَوَینی یا اَبی تنها باشند.

وراث ذیل، حاجِب از ارث ندارد:

پدر – مادر – پسر – دختر – زوج و زوجه.

در بین وراث طبقه دوم، اگر برای متوفی برادر یا خواهر نباشد، اولاد اخوه هر قدر که پایین بروند قائم مقام پدر یا مادر خود بوده با هر یک ‌از اجداد متوفی که زنده باشد ارث می‌برند، لیکن، در بین اجداد یا اولاد اخوه، اَقرَب به مُتَوَفی اَبعَد را از ارث محروم می‌کند.

‌مفاد این ماده در مورد وارث طبقه سوم نیز مجری می‌باشد.

در بین وراثت طبقه اولی، اگر برای میت اولادی نباشد، اولادِ اولاد او هر قدر که پایین بروند قائم‌مقام پدر یا مادر خود بوده و با هر یک از ‌ابوین متوفی که زنده باشد ارث می‌برند، ولی در بین اولاد اقرب به میت، اَبعَد را از ارث محروم می‌نماید.

ضابطه حَجب از اصل ارث رعایت اقربیت به میت است، بنابراین هر طبقه از وراث، طبقه بعد را از ارث محروم می‌نمایند، مگر در مورد ماده ۹۳۶ و موردی که وارث دورتر بتواند به سمت قائم مقامی ارث ببرد که در این صورت، هر دو ارث می‌برند.

حَجب بر دو قسم است:

‌قسم اول آن است که وارث از اصل ارث محروم می‌گردد: مثل برادرزاده که به واسطه بودن برادر یا خواهر متوفی از ارث محروم می‌شود یا برادر ابی که با‌ بودن برادر ابوینی از ارث محروم می‌گردند.

‌قسم دوم آن است که فرض وارث از حد اَعلىٰ به حد اَدنىٰ نازل می‌گردد: مثل تنزل حصه شوهر از نصف به ربع، در صورتی که برای زوجه اولاد باشد؛ و‌ همچنین تنزل حصه زن از ربع به ثمن، در صورتی که برای زوج او اولاد باشد.

حَجب حالت وارثی است که به واسطه بودن وارث دیگر از بردن ارث کلاً یا جزئاً محروم می‌شود.