گروه قانون: فصل دهم: در عاریه

مُستعیر نمی‌تواند مال عاریه را به هیچ نحوی به تصرف غیر دهد، مگر به اذن مُعیر.

مخارج لازمه برای انتفاع از مال عاریه بر عهده مستعیر است، و مخارج نگاهداری آن تابع عرف و عادت است، مگر اینکه شرط خاصی‌ شده باشد.

در رد عاریه باید مفاد مواد ۶۲۴ و ۶۲۶ تا ۶۳۰ رعایت شود.

در عاریه طلا و نقره، اعم از مسکوک و غیر مسکوک، مستعیر ضامن است، هر چند شرط ضمان نشده و تفریط یا تعدی هم نکرده باشد.

اگر بر مُستَعیر، شرط ضَمان مَنقَصَت ناشی از صِرف استعمال نیز شده باشد، ضامن این منقصت خواهد بود.

اگر بر مستعیر شرط ضمان شده باشد، مسئول هر کسر و نقصانی خواهد بود، اگرچه مربوط به عمل او نباشد.

مُستعیر مسئول مَنقَصَت ناشی از استعمال مال عاریه نیست، مگر اینکه در غیر مورد اذن استعمال نموده باشد و اگر عاریه مطلق بوده برخلاف متعارف استفاده کرده باشد.

مستعیر ضامن تلف یا نقصان مال عاریه نمی‌باشد، مگر در صورت تفریط یا تعدی.

هرگاه مال عاریه دارای عیوبی باشد که برای مستعیر تولید خسارتی کند، معیر مسئول خسارت وارده نخواهد بود، مگر اینکه عرفاً‌ مسبب محسوب شود.

‌همین حکم در مورد مودِع و موجر و امثال آنها نیز جاری می‌شود.

عاریه عقدی است جایز و به موت هر یک از طرفین منفسخ می‌شود.